Tot we in mei dit jaar het berichtje kregen: 'tot onze grote spijt zal vanaf morgen 't kadeke haar deuren definitief moeten sluiten'. Ik denk dat we niet de enige waren die even een koud - warm -aanval kregen. Op naar het volgende avontuur, en een avontuur is het geweest. Eerst een euforisch gevoel dat de crew van 't kadeke werd overgenomen door een ander creche, maar na het afdruipen van onze laatste vertrouwenspersoon, uw wenend popje moeten afgeven aan mensen - die nu gezien - de problematiek echt niet begrepen, wel m'n hart brak en enkele uren later stond ik terug aan de creche om ons popje voor de laatste maal mee te nemen. Weken op zoek, met veel hulp van vrienden, familie maar ook volgers en Ej-fans, vonden we een oplossing te Woluwe, klein, niet te veel kindjes, verpleegkundige achtergrond, ideaal voor Ej. Twee weken opbouwen, eerst enkele uurtjes, dan een half dagje, dan even zonder mama.... En dan de eerste volle dag zonder mama, twee uur later telefoon, dit lukt toch echt niet voor ons kan u uw dochter alsjeblieft komen halen? Terug naar af!
Eerlijk? de moed begon mij in de schoenen te zinken... Misschien toch beter een nanny of een au per? Ok dan maar even geen contact met andere kindjes. Of toch terug op zoek naar een creche? of misschien beter een onthaalmoeder? maar een onthaalmoeder is alleen kan die persoon dat wel aan met de andere kindjes....
Tot mijn mama -The oma- 'ok ik weet dat het niet bij de deur is maar zou je niet beter naar 'Phyllis' gaan.' Waanzinnig idee! Drie dagen later even gaan verkennen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten